Stille sus av snøfjom lette

 
Tekst: Anna Stuve i Høgskulebladet ca 1925; (i O. Alvestads songbok 1926.)
Melodi: Overmåde fullt av nåde (Norsk folketone) eller Här är ljuvt och gott at vara (Gunnar Wennerberg, 1840-talet)

  
Stille sus av snøfjom lette
Kviskrar gjenom lufti no.
Ingen uvêrs ville vette
Torer skipla denne ro.
Fossen som du før såg fløyma,
Storkna på si snøgge ferd.
Snøtung ser du skogen drøyma
I si eiga stille verd.

Kvar du sidan auga vender, -
Skimre-skin frå avdags-eld
Kvite snøen mot deg sender
I den ljose helgakveld.
Stjerner fram på kvelven glimtar,
Med’ det myrknar kringom deg.
Kanskje du den store skimtar,
Ho som synte vismenn veg?

Varleg legg seg attåt hine
Enno nokre kvite fjom.
Då med eitt for øyro dine
Kyngjer heilag klokke-ljom.
Bøyg ditt hovud, og lat klinga
Tonen inn i sjeli di.
Lat ho skjelva med di bringa
I den store symfoni.

Der du einsleg vegen vankar,
Milde augo på deg ser.
Syner veks av dine tankar,
Jesus-barnet fram seg ter.
Englesongen visst du kjenner
Bivra gjennom all di sjel.
Fred og hugnad mellom menner!
Jord og himmel, heil og sæl!

Kjelde: Songbok for ungdomsskulen ved Halvor Fottland (4. opplag 1944) Nr. 288b.

Tilbake til hovudsida