|
|
|
|
| Lei, milde
ljos, igjennom skoddeeim Lei, milde ljos, igjennom skoddeeim, lei du meg fram! Eg går i mørke natt langt frå min heim, lei du meg fram! Før du min fot; eg treng ei sjå min veg så langt og vidt - eitt steg er nok åt meg. Du veit det vel, eg bad ei alltid så: Lei du meg fram! Eg ville velja sjølv min veg, men no lei du meg fram! Eg ville leva fritt, var stolt og strid og stor i mod - å, gløym den dårskaps tid! Di makt hev signa meg, då veit eg visst: Du leier enn i myr og fjell og hei, og så til sist ein morgon renn, då til meg smiler engleåsyn blid, som eg hev elska før, men mist ei tid. T: J. H. Newman (1833) O: Peter Hognestad (1914) S: Norsk Salmebok 414 M: Charles H. Purday (1860) |
|